Egzamin radcowski 2024: Zadanie z prawa administracyjnego (+rozwiązanie)

Redakcja
2024-05-09 14:00
Komentarze (0)

Skarga do WSA czy opinia o jej niezasadności? Przypomnijmy tegoroczne zadanie z prawa administracyjnego i jego rozwiązanie.

Prawo gospodarcze na egzaminie radcowskim w 2024

Zgodnie z poleceniem, po zapoznaniu się z treścią zadania należało przygotować – jako należycie umocowany pełnomocnik Jana Kowala radca prawny Adam Wolny, prowadzący Kancelarię Radcy Prawnego w Opolu (45-076) przy ul. Kolorowej 12 – skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, albo w przypadku uznania, że brak jest podstaw do jej wniesienia, sporządzić opinię prawną – z uwzględnieniem interesu reprezentowanej przez siebie strony. Pełnomocnictwo zostało udzielone w dniu 18 kwietnia 2024 r.

Zadanie - stan faktyczny

Sprawa będąca przedmiotem kazusu dotyczyła rozgraniczenia nieruchomości. Decyzją administracyjną Burmistrz Gogolina umorzył postępowanie w sprawie. W uzasadnieniu wskazano, co następuje.

Wnioskiem z dnia 23 listopada 2023 r. Jan Kowal wystąpił o ustalenie przebiegu granicy między jego nieruchomością położoną w Gogolinie przy ul. Zabawnej 4, oznaczoną nr ewid. dz. 20 obr. Gogolin, uregulowaną w księdze wieczystej Kw OP1S/00223344/7, a nieruchomością stanowiącą własność Janiny Racy, położoną w Gogolinie przy ul. Zabawnej 6, oznaczoną nr ewid. dz. 21 obr. Gogolin, uregulowaną w księdze wieczystej Kw OP1S/00223355/7.

Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2023 r., doręczonym stronom w dniu 5 grudnia 2023 r., zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie, a w dniu 7 grudnia 2023 r. geodeta Wacław Mierniczy (nr upr. 26892), został upoważniony do wykonania czynności ustalenia przebiegu granicy.

W dniu 28 grudnia 2023 r. uprawniony geodeta Wacław Mierniczy wykonał na nieruchomościach czynności ustalenia przebiegu granicy z udziałem zainteresowanych stron i w dniu 29 grudnia 2023 r. złożył całość dokumentacji sporządzonej w sprawie rozgraniczenia, w tym opinię, na podstawie której stwierdzono, że Jan Kowal i Janina Raca pozostają w sporze co do ustalenia przebiegu granicy i nie zawarli w tym zakresie ugody przed geodetą.

Z art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne wynika, że jeżeli w razie sporu co do przebiegu linii granicznych nie dojdzie do zawarcia ugody lub nie ma podstaw do wydania decyzji o rozgraniczeniu nieruchomości, należy umorzyć postępowanie administracyjne i sprawę rozgraniczenia przekazać właściwemu sądowi.

W niniejszej sprawie zaistniała, wynikająca z powołanego art. 34 ust. 2 ustawy ww. ustawy, okoliczność umorzenia postępowania administracyjnego o rozgraniczeniu, ponieważ strony postępowania nie doszły do porozumienia co do przebiegu granicy między swoimi nieruchomościami pozostając w sporze. Ze względu na to, że strony nie zawarły ugody, powstały spór graniczny nie może być rozstrzygnięty decyzją o rozgraniczeniu, dlatego postępowanie administracyjne w tym zakresie podlega umorzeniu. Od zawiadomienia stron o zebraniu materiału dowodowego i umożliwienia stronom wypowiedzenia się co do tego materiału odstąpiono, ponieważ wystąpiła bezwzględna przesłanka do umorzenia postępowania.

Od decyzji Burmistrza wniesiono odwołanie do SKO. Działając w imieniu własnym, w uzasadnieniu odwołania Jan Kowal wskazał, że:

Burmistrz błędnie umorzył postępowanie uznając, że spór graniczny, jaki mam z moją sąsiadką, może być rozstrzygnięty jedynie przez sąd cywilny. Powołany w decyzji art. 34 ust. 1 i 2 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne upoważnia do umorzenia postępowania tylko wtedy, gdy nie ma podstaw do wydania decyzji o rozgraniczeniu. Tymczasem w mojej sprawie geodeta potwierdził, że dokumenty geodezyjne znajdujące się w powiecie są wystarczające do ustalenia przebiegu granicy, co - moim zdaniem - wystarcza do wydania decyzji o rozgraniczeniu na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne. W przepisie tym wyraźnie bowiem wskazano na wydawanie decyzji o rozgraniczeniu nieruchomości, gdy ustalenie przebiegu granicy nastąpiło na podstawie zebranych dowodów.
Ja wprawdzie zakwestionowałem ustalenia geodety i moja sąsiadka nie zgodziła się ze mną, ale mimo to geodeta sporządził protokół graniczny i obecnie uważam, że granica powinna być ustalona według dokumentów, które przedstawił geodeta. Brak jest zatem podstaw, by sprawa rozgraniczenia została przekazana do sądu, w którym może utknąć na wiele lat. Ja chcę wybudować dom na mojej nieruchomości od strony sąsiadki i dlatego zależy mi na jak najszybszym rozgraniczeniu. Gdyby Burmistrz zawiadomił mnie przed wydaniem decyzji, że zamierza umorzyć postępowanie, to już wtedy zgodziłbym się na to, co przedstawił geodeta.

Burmistrz na podstawie art. 133 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 775, z późn. zm.), przesłał odwołanie Jana Kowala z dnia 14 lutego 2024 r. od decyzji z dnia 30 stycznia 2024 r., Nr 38, znak: RN 350/2023, o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie rozgraniczenia nieruchomości, wraz z aktami sprawy, nie znajdując podstaw do zmiany decyzji w trybie określonym w art. 132 k.p.a.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu wydało decyzję i na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 775, z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania Jana Kowala od decyzji Burmistrza Gogolina z dnia 30 stycznia 2024 r., Nr 38, znak: RN 350/2023, o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie rozgraniczenia nieruchomości, orzeka o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu wskazano:

Decyzją z dnia 30 stycznia 2024 r., Nr 38, znak: RN 350/2023, Burmistrz Gogolina umorzył postępowanie administracyjne w sprawie z wniosku Jana Kowala o rozgraniczenie jego nieruchomości z nieruchomością sąsiednią stanowiącą własność Janiny Racy.

W uzasadnieniu decyzji organ uznał, że istniejący między stronami spór graniczny może być rozstrzygnięty w drodze ugody zawartej przez strony albo przez sąd. W odwołaniu od decyzji organu I instancji Jan Kowal zakwestionował umorzenie postępowania wskazując na możliwość wydania decyzji o rozgraniczeniu zwłaszcza, że dopiero w swoim odwołaniu zgodził się na przebieg ustalenia granicy w sposób przedstawiony przez uprawnionego geodetę.

Po rozpatrzeniu odwołania i całości akt sprawy stwierdzono, co następuje:

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2023 r. poz. 1752, z późn. zm.), burmistrz wydaje decyzję o rozgraniczeniu nieruchomości, jeżeli zainteresowani właściciele nieruchomości nie zawarli ugody, a ustalenie przebiegu granicy nastąpiło na podstawie zebranych dowodów lub zgodnego oświadczenia stron.

Z opinii sporządzonej przez geodetę Wacława Mierniczego w dniu 28 grudnia 2023 r. wynika, że Janina Raca, właścicielka sąsiedniej nieruchomości, nie zgodziła się na ustalenie przebiegu granicy tej nieruchomości w sposób przedstawiony przez Jana Kowala. W ten sposób zaistniał spór graniczny – strony nie złożyły bowiem zgodnego oświadczenia o przebiegu granicy, nie zawarły również ugody w tym zakresie.

Prawidłowo zatem organ I instancji uznał, że zaistniały spór graniczny nie może być rozstrzygnięty decyzją o rozgraniczeniu, skoro decyzja taka może być wydana tylko wtedy, gdy nie ma sporu co do przebiegu granicy i co potwierdza treść art. 34 ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Niezawiadomienie Jana Kowala o zamiarze wydania przez organ decyzji o umorzeniu postępowania nie ma znaczenia w sprawie, ponieważ o sposobie rozstrzygnięcia sprawy organ orzeka dopiero w decyzji.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak na wstępie.

Rozwiązanie - skarga do WSA

Zdaniem zespołu do przygotowania zadań na egzamin radcowski, w przypadku zadania z zakresu prawa administracyjnego, celowe jest sporządzenie skargi do sądu administracyjnego, ponieważ organy obu instancji dopuściły się następujących naruszeń przepisów prawa materialnego i przepisów procedury administracyjnej:

1. Organ II instancji naruszył art. 33 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. 2023 r. poz. 1752, z późn. zm.), przez błędną ich wykładnię, polegającą na uznaniu, że art. 33 ust. 1 nie daje podstaw do wydania decyzji o rozgraniczeniu nieruchomości. W przepisie tym wyraźnie wskazano, że burmistrz wydaje decyzję o rozgraniczeniu, gdy ustalenie przebiegu granicy nastąpiło na podstawie zebranych dowodów lub zgodnego oświadczenia stron, gdy strony te nie zawarły ugody. Istnienie sporu granicznego nie ma więc znaczenia, jeżeli przebieg granicy jest ustalany na podstawie zebranych dowodów. Z opinii geodety znajdującej się w aktach zadania wynika, że pozyskał on dokumenty z ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej oraz odszukał znaki i ślady graniczne oceniając je, jako spójne i wystarczające do ustalenia przebiegu granicy, zgodnie z art. 31 ust. 2, co wyklucza zastosowanie w sprawie art. 34 ust. 2 powołanej ustawy. Prawidłowa wykładnia powołanego przepisu przez organ odwoławczy, z uwzględnieniem art. 31 ust. 2 i 3 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, doprowadziłaby zatem do uchylenia decyzji organu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia i w konsekwencji wydania decyzji o rozgraniczeniu na podstawie dokumentów i dowodów zgromadzonych przez geodetę. Rozpatrzenie sprawy przez organ I instancji służyłoby również wykonaniu ustawowego obowiązku dokonania przez ten organ oceny, zgodnie z art. 33 ust. 2 pkt 1, prawidłowości wykonania czynności ustalenia przebiegu granicy przez geodetę i zgodności sporządzonych przez niego dokumentów z przepisami prawa. W skardze należy zarzucić organowi odwoławczemu naruszenie art. 33 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 2 i 3 ww. ustawy, jako przepisów prawa materialnego, przez błędną ich wykładnię, mające istotny wpływ na wynik sprawy w sposób wyżej przedstawiony.
2. Organ II instancji błędnie również ocenił potwierdzenie przyjętej przez siebie wykładni art. 33 ust. 1 w treści art. 34 ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, co stanowi błędną wykładnię art. 34 ust. 1. Organ odwoławczy powinien uwzględnić treść art. 34 ust. 1, w której wyraźnie zostały określone dwie sytuacje rozdzielone spójnikiem „lub”: pierwsza, gdy zaistnieje spór co do przebiegu linii granicznych i nie dojdzie do zawarcia ugody; druga, gdy zaistnieje spór co do przebiegu linii granicznych i nie ma podstaw do wydania decyzji, o której mowa w art. 33 ust. 1 (tj. decyzji o rozgraniczeniu nieruchomości gdy ustalenie przebiegu granicy nastąpiło na podstawie zebranych dowodów). Żadna z wymienionych sytuacji nie wystąpiła w zadaniu, ponieważ zgromadzone przez geodetę dokumenty i odszukane znaki i ślady graniczne zostały przez niego ocenione za wystarczające do ustalenia przebiegu granicy. Taka ocena geodety, w świetle art. 31 ust. 2 oraz ust. 3 a contrario, wystarcza do ustalenia przebiegu granicy na podstawie zebranych przez geodetę dowodów i w konsekwencji wydania decyzji o rozgraniczeniu. Prawidłowa wykładnia powołanego przepisu przez organ odwoławczy, z uwzględnieniem art. 34 ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, doprowadziłaby zatem do uchylenia decyzji organu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia i w konsekwencji wydania decyzji o rozgraniczeniu na podstawie dokumentów i dowodów zgromadzonych przez geodetę. W skardze należy zarzucić organowi odwoławczemu naruszenie art. 34 ust. 1 ww. ustawy, jako przepisu prawa materialnego, przez jego błędną wykładnię, mające istotny wpływ na wynik sprawy w sposób wyżej przedstawiony.
3. Organ II instancji naruszył art. 89 § 1 i 2 k.p.a., przez zaniechanie przeprowadzenia rozprawy administracyjnej. Z przepisu art. 89 § 1 k.p.a. wynika obowiązek przeprowadzenia rozprawy („organ administracji przeprowadzi, z urzędu”), w każdym przypadku, gdy zapewni to przyspieszenie lub uproszczenie postępowania. Natomiast z art. 89 § 2 k.p.a. wynika, że organ powinien przeprowadzić rozprawę, gdy zachodzi potrzeba uzgodnienia interesów stron. Przeprowadzenie rozprawy przez organ odwoławczy doprowadziłoby do ustalenia, że odwołujący się jest zgodny ze stanowiskiem drugiej strony co do przebiegu granicy (o czym oświadczył w odwołaniu), skoro druga strona nie kwestionowała ustaleń geodety i to doprowadziłoby do uproszczenia postępowania, przez uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy temu organowi do ponownego rozpatrzenia. Przeprowadzenie rozprawy doprowadziłoby również do przyspieszenia postępowania, ponieważ sprawa rozgraniczenia zakończyłaby się w trybie administracyjnym wydaniem decyzji o rozgraniczeniu bez inicjowania postępowania przed sądem cywilnym. W skardze należy zarzucić organowi odwoławczemu naruszenie art. 89 § 1 i 2 k.p.a., jako przepisu postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy w sposób wyżej przedstawiony.
4. Organ II instancji naruszył art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., jako przepis postępowania, w zw. z art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, ponieważ błędna wykładnia przepisów powołanej ustawy doprowadziła do nieprawidłowego utrzymania w mocy decyzji organu I instancji. Prawidłowa wykładnia tych przepisów doprowadziłaby do uchylenia decyzji organu I instancji i przekazania sprawy temu organowi do ponownego rozpatrzenia, tj. wydania decyzji na podstawie art. 138 § 2 k.p.a.
W skardze należy zarzucić organowi odwoławczemu naruszenie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., jako przepisu postępowania, w zw. z art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, mające istotny wpływ na wynik sprawy w sposób wyżej przedstawiony.
5. Organ I instancji naruszył art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, jako przepisy prawa materialnego, przez błędną ich wykładnię, uznając, że zaistnienie sporu granicznego wyklucza wydanie decyzji o rozgraniczeniu nawet, gdy ustalenie przebiegu linii granicznych wynika z zebranych przez geodetę dowodów i ocenionych, jako wystarczające do takiego ustalenia. W konsekwencji błędnej wykładni organ I instancji nieprawidłowo uznał zaistnienie przyczyny do wydania decyzji o umorzeniu postępowania na podstawie art. 34 ust. 2 i przekazania sprawy do rozpatrzenia sądowi powszechnemu. W skardze należy zarzucić organowi I instancji naruszenie art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, jako przepisów prawa materialnego, mające istotny wpływ na wynik sprawy w sposób wyżej przedstawiony.
6. Organ I instancji naruszył art. 10 § 1 k.p.a., przez zaniechanie zawiadomienia obu stron sporu o zgromadzeniu materiału dowodowego i możliwości wypowiedzenia się w sprawie w wyznaczonym terminie. Umożliwienie odwołującemu się zapoznania z materiałem dowodowym i zgłoszenia swoich wniosków i żądań mogło doprowadzić do wyrażenia zgody na ustalenie przebiegu granicy w sposób przedstawiony przez geodetę, czyli w sposób wynikający ze zgromadzonych przez niego dowodów, który to sposób nie był kwestionowany przez drugą stronę. Wyrażenie takiej zgody znajduje potwierdzenie w oświadczeniu zgłoszonym w odwołaniu. W ten sposób organ, po wykonaniu ustawowego obowiązku wynikającego z art. 33 ust. 2 pkt 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, wydałby decyzję o rozgraniczeniu nieruchomości. W skardze należy zarzucić organowi I instancji naruszenie art. 10 § 1 k.p.a., jako przepisu postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy w sposób wyżej przedstawiony.
7. W skardze należy zawnioskować o zastosowanie przez sąd administracyjny art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a wobec decyzji organu odwoławczego, tj. uchylenie tej decyzji oraz zastosowanie art. 145 § 1 pkt 2 w zw. z art. 135 p.p.s.a., wobec decyzji organu I instancji, tj. jej uchylenie w celu przeprowadzenia ponownego postępowania przez organ I instancji dla dokonania prawidłowej oceny ustalonych okoliczności faktycznych, z uwzględnieniem oceny prawnej sformułowanej przez sąd.
8. W skardze należy również zawnioskować o zasądzenie na rzecz skarżącego od organu odwoławczego – na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. – kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, mając na uwadze utratę tego uprawnienia w warunkach określonych w art. 210 § 1 p.p.s.a

>> Zobacz też: Jak odnieść sukces na egzaminie?[Autopromocja]

Źródło:

Zadanie wraz z opisem istotnych zagadnień do zadania z prawa administracyjnego (egzamin radcowski 2024).

>>Czytam więcej artykułów w: Egzaminy prawnicze

_____________________________________

Treści publikowane w serwisie internetowym PlanetaPrawo.pl mają charakter informacyjno-edukacyjny. Nie stanowią one porad prawnych i nie zastępują profesjonalnej pomocy prawnej. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek skutki związane z ich wykorzystywaniem. Wszelkie prawa zastrzeżone – powołując się na publikację podaj źródło. Wykorzystywanie zawartości serwisu internetowego PlanetaPrawo.pl jako danych treningowych AI jest zabronione.

PlanetaPrawo.pl - przepisy, praktyczne komentarze, orzecznictwo, marketing prawniczy

Odwiedź nasz Sklep, polub nas na Facebooku, obserwuj nas na Twitterze