Jak Święto Zmarłych obchodzi się w innych krajach?

• Redakcja
• 2022-11-01 13:00
• Komentarze (0)

1 listopada to dzień, w którym tradycyjnie w Polsce obchodzona jest uroczystość Wszystkich Świętych. A jak Święto Zmarłych przebiega w innych krajach i kulturach?

Święto Zmarłych w Meksyku

Święto Zmarłych obchodzone jest również w Meksyku. Początkowo rozpoczynało się ono w sierpniu i trwało przez cały miesiąc. Jednak wraz z przybyciem hiszpańskich konkwistadorów w XVI wieku, święto to przeniesiono na początek listopada.

Meksykanie specjalnie na ten dzień przygotowują czaszki z cukru pudru,  opatrywane następnie imionami zmarłych. Piecze się również tzw. chleb zmarłych, który przyrządza się ze słodkiego ciasta z jajkiem.

Podobnie jak w Polsce, także w Meksyku, ozdabia się groby kwiatami i wieńcami, głównie z aksamitki wzniesionej. Przypisuje się jej moc wzywania i prowadzenia dusz osób zmarłych do ołtarzy ku ich czci. Na odwiedziny grobów wyrusza się z kwiatami, a przede wszystkim z liśćmi palmy oraz aksamitkami. Meksykanie wierzą, że dusze dzieci powracają na cmentarze podczas odwiedzin wykonanych przez ich rodziny 1 listopada, a dusze dorosłych – 2 listopada.

Dodatkowo w domach stawia się ołtarzyki, na których składa się ofiary dla zmarłych: szklankę wody, chleb zmarłych, jedzenie, dodatkowo dla dorosłych zostawia się cygara i napoje alkoholowe, np. tequilę, ezcal. Następuje to zwłaszcza wtedy, gdy ktoś nie może odwiedzić grobu, z powodu jego braku lub przemieszczenia się rodziny z dala od rodzinnego cmentarza. Dla dusz dzieci przygotowuje się zabawki. Zestaw ofrendas jest umieszczany przy portretach zmarłych, otoczonych zapalonymi woskowymi świeczkami zwanymi veladora. Praktykuje się także zostawienie na noc jedzenia i napojów, aby duchy byłych mieszkańców mogły się nasycić w razie potrzeby, a na dziecięcych grobach kładzie się ich ubrania i zabawki.

Warto wspomnieć, że Święto Zmarłych w Meksyku ma również swój symbol. Jest nim  Catrina – symbol śmierci. Figurkę stworzył na początku XX w. Jose Guadalupe Posada, a La Catrina jest przedstawiana jako kościotrup ubrany w suknię i kapelusz zgodnie z modą z przełomu XIX i XX w.

Święto Zmarłych w Japonii

Święto Zmarłych znane jest także kulturze Japonii. Święto O‐bon trwa 3 dni i uważa się, że wtedy dusze wędrują po ziemi. Japończycy przed świętem idą na cmentarze, gdzie porządkują groby oraz stroją je kwiatami i zapalonymi kadzidełkami. W trakcie pierwszego dnia Święta O-bon  ludzie odwiedzają cmentarze i proszą dusze o powrót do domu. Aby ułatwić zmarłym podróż zapala się lampiony, zarówno na cmentarzach jak i przed domami. Są to tzw. ognie powitalne (mukaebi). Trzeciego dnia, dusze odprowadza się na cmentarz, a na lampionach wypisuje się nazwisko rodowe. Są to ognie pożegnalne (okuribi). Zapalone lampiony (tōrō‐nagashi) puszcza się także na rzekach i jeziorach, co pozwala zyskać pewność, że wszystkie dusze wrócą do zaświatów.

Do Japonii święto O-bon matsuri dotarło w VII wieku z Chin, do Chin zaś z Indii. Dla uczczenia zmarłych na dziedzińcach świątyń, czasem także na ulicach miast,odbywają się rytualne tańce zwane bon-odori. Japończycy, na okres święta bon, biorą zazwyczaj urlopy i wyjeżdżają do swoich rodzinnych stron, by odwiedzić groby przodków, co w praktyce powoduje wprost niewyobrażalne korki na autostradach.

Święto Zmarłych w kulturze romskiej

W kulturze romskiej dominuje wiara w dusze, które przebywają wśród swoich bliskich. Rozbudowanie obrzędowości pogrzebowej, jak i zwyczajów związanych z pielęgnowaniem pamięci o zmarłych mają na celu ochronę społeczności romskiej przed szkodliwym wpływem z Zaświatów.

Romowie Święto Zmarłych obchodzą w gronie rodzinnym. Najpóźniej do dnia poprzedzającego 1 listopada kobiety czyszczą i dekorują groby swoich bliskich, ozdabiając je nie tylko kwiatami ciętymi (symbol śmierci wśród Romów), ale i roślinami w doniczkach. Czasem rozwieszają wokół grobowców girlandy lampionów (nawiązanie do tradycji Halloween), bowiem grób musi wyglądać wytwornie i bogato.

Źródło:

- Guzowski, A. N., Czartoszewski, A., Lewko, J., Łukaszuk, C., Van Damme-Ostapowicz, K., & Krajewska-Kułak, E. (2016). Kult zmarłych na przestrzeni wieków. W A. N. Guzowski, E. Krajewska-Kułak, & G. Bejda (red.), Kultura śmierci, kultura umierania. T. 3 (s. 13–43). Uniwersytet Medyczny w Białymstoku Wydział Nauk o Zdrowiu,

- Splisgart, J., Jaworska, M.. Zmiany w kulcie zmarłych w Japonii na przykładzie święta bon. Gdańskie Studia Azji Wschodniej, 2013, Zeszyt 4, p. 72-86,

- Feldman-Kołodziejuk, E., Wielkie Matki Ameksyki – reportaż Eda Vulliamy'ego Ameksyka w świetle archetypu Wielkiej Matki, http://hdl.handle.net/11320/10839

Treści publikowane w serwisie internetowym PlanetaPrawo.pl mają charakter informacyjno-edukacyjny. Nie stanowią one porad prawnych i nie zastępują profesjonalnej pomocy prawnej. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek skutki związane z ich wykorzystywaniem. Wszelkie prawa zastrzeżone – powołując się na publikację podaj źródło.