Nowelizacja Kodeksu pracy: Umowa na okres próbny

Nowelizacja Kodeksu pracy: Umowa na okres próbny

Źródło grafiki: https://pixabay.com

Ustawodawca nowelizuje Kodeks pracy. Zmianie podlegają m.in. przepisy dotyczące zawierania umów o pracę na okres próbny. Modyfikacji podlega w szczególności okres, na który umowa taka będzie mogła zostać zawarta.

Umowa na okres próbny

U podstaw zawarcia umowy o pracę na okres próbny leży potrzeba sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia w celu wykonywania określonego rodzaju pracy (zob. art. 25 § 2 k.p.). W obecnym stanie prawnym tego typu umowa o pracę może zostać zawarta na okres próbny nie dłuższy niż 3 miesiące. Jednocześnie ustawodawca nie delimituje możliwości zawierania umowy o pracę na okres próbny w zależności od tego, jaką umowę o pracę strony planują zawrzeć po upływie okresu próbnego. 

Ponowne zawarcie takiej umowy z tym samym pracownikiem jest obecnie możliwe wyjątkowo, gdy pracownik ma zostać zatrudniony w celu wykonywania innego rodzaju pracy. Jeżeli kolejna umowa o pracę na okres próbny ma wykazać przydatność tego samego pracownika do tego samego rodzaju pracy, pomiędzy jedną a druga umową musi upłynąć co najmniej okres trzech lat od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy. W takim przypadku dopuszczalne jest jednokrotne ponowne zawarcie umowy o pracę na okres próbny (zob. art. 25 § 3 k.p.).   

W obecnym stanie normatywnym umowę o pracę zawartą na okres próbny można rozwiązać za wypowiedzeniem, z zachowaniem krótkich okresów wypowiedzenia, wynoszących od 3 dni roboczych do 2 tygodni, w zależności od długości okresu próbnego (zob. art. 34 k.p.).  

 

 

Umowa na okres próbny – długość okresu próbnego po nowelizacji

Wedle przyjętej przez Sejm ustawy nowelizującej (zob. rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw, Sejm RP, IX kadencja, druk nr 2932, https://sejm.gov.pl) całkowita długość okresu próbnego dla jednej umowy na okres próbny ma wynosić 3 miesiące. Odpowiada to obecnemu stanowi prawnemu. Zmiana jednak jest znacząca i polega na wprowadzeniu wyjątku od zasady 3-miesięcznego okresu próbnego w dwóch sytuacjach:

1) gdy zamiarem stron jest zawarcie docelowo umowy o pracę na czas określony krótszy niż 6 miesięcy, oraz
2) gdy zamiarem stron jest zawarcie docelowo umowy o pracę na czas określony wynoszący co najmniej 6 miesięcy i krótszy niż 12 miesięcy. 

W przypadku z punku 1. powyżej, umowę będzie się zawierało się na okres próbny nie dłuższy niż miesiąc. Natomiast w przypadku z punktu 2. okres próbny nie będzie mógł być dłuższy niż 2 miesiące.

Przedłużenie okresu próbnego według nowelizacji

Obecnie przyjmuje się, że jeżeli umowa na okres próbny została zawarta na czas krótszy niż 3 miesiące, to okres ten można zawsze przedłużyć w formie aneksu do górnej granicy wyznaczonej przez art. 25 § 2 k.p. (3 miesiące).

Przyjęta przez Sejm nowelizacja zawiera literalne przyzwolenie na jednokrotne przedłużenie okresu próbnego o miesiąc, a zatem w przypadku, gdy zamiarem stron będzie zawarcie docelowo umowy o pracę na czas określony krótszy niż 6 miesięcy, okres próbny nie będzie mógł przekraczać łącznie 2 miesięcy. Natomiast w przypadku, gdy zamiarem stron będzie zawarcie docelowo umowy o pracę na czas określony wynoszący co najmniej 6 miesięcy i krótszy niż 12 miesięcy, okres próbny nie będzie mógł przekraczać 3 miesięcy. Będzie więc mógł być w tym przypadku okresem maksymalnym, 3-miesięcznym.

Choć nie zostało to wprost wskazane w projekcie, u podstaw przedłużenia okresu próbnego będą leżały przyczyny polegające na potrzebie sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia w celu wykonywania określonego rodzaju pracy. Tego rodzaju sytuacja zajdzie, gdy strony dojdą do wniosku po zawarciu umowy, że pierwotnie ustalony okres próby nie pozwala na jednoznaczną odpowiedź, czy pracownik jest odpowiednim kandydatem na dane stanowisko pracy.

Wydaje się też, że w przypadku, gdy zamiarem stron będzie związanie się umową bezterminową, okres próbny będzie mógł wynosić także do 3 miesięcy, ponieważ ustawodawca w noweli limituje długość okresu próbnego tylko dla przypadków, w których strony planują zawarcie umów terminowych.

Istotnym novum jest projektowany art. 25 § 2[1] k.p. Według tego projektowanego przepisu, „Strony mogą uzgodnić w umowie o pracę na okres próbny, że umowę tę przedłuża się o czas urlopu, a także o czas innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli wystąpią takie nieobecności”. 

 

Stan prawny: projekt ustawy został uchwalony przez Sejm i przekazany Senatowi do rozpatrzenia. 

Treści publikowane w serwisie internetowym PlanetaPrawo.pl mają charakter informacyjno-edukacyjny. Nie stanowią one porad prawnych i nie zastępują profesjonalnej pomocy prawnej. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek skutki związane z ich wykorzystywaniem. Wszelkie prawa zastrzeżone – powołując się na publikację podaj źródło. Wykorzystywanie zawartości serwisu internetowego PlanetaPrawo.pl jako danych treningowych AI jest zabronione. 

PlanetaPrawo.pl - przepisy, praktyczne komentarze, orzecznictwo, marketing prawniczy

Odwiedź nasz Sklep, polub nas na Facebooku, obserwuj nas na Twitterze

Korzystając z naszych usług akceptujesz postanowienia Regulaminu oraz Polityki prywatności. Strona wykorzystuje pliki cookie. Możesz zarządzać plikami cookie poprzez modyfikację ustawień przeglądarki, z której korzystasz.

Przechodzę dalej