Źródło grafiki: https://pixabay.com
Odebranie organizacjom społecznym uprawnienia do interwencyjnego czasowego odbioru zwierzęcia, które jest ofiarą znęcania się , to prawdopodobny kierunek zmian w ustawie o ochronie zwierząt. Uprawnienie takie miałoby przysługiwać jedynie Inspekcji Weterynaryjnej, Policji i straży gminnej.
Obecne brzmienie art. 7 ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt precyzyjnie wskazuje okoliczności, w których można dokonać „interwencyjnego” odbioru zwierzęcia, a także jego cel. Może ono zatem nastąpić jedynie w przypadkach niecierpiących zwłoki, gdy dalsze pozostawanie zwierzęcia u dotychczasowego właściciela lub opiekuna zagraża jego życiu lub zdrowiu, zaś jego celem jest umożliwienie podjęcia przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) decyzji w zakresie czasowego odebrania zwierzęcia, zgodnie z art. 7 ust. 1 u.o.z. Podmiot dokonujący „interwencyjnego” odbioru zwierzęcia jest obowiązany do niezwłocznego powiadomienia wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o tym fakcie. Organizacja, której przedstawiciel dokonał „interwencyjnego” odbioru z mocy prawa staje się stroną wynikłego z tego postępowania administracyjnego6 , a zatem organ administracji ma możliwość wezwania jej przedstawicieli do przedstawienia stosownej dokumentacji oraz do złożenia zeznań, a w razie potrzeby - zastosowania grzywny (art. 75 § 1, art. 86 oraz art. 88 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego).
Jak wskazuje RPO, z doniesień miedialnym wynika, że planowana nowelizacja ustawy o ochronie zwierząt zmierzać ma do zmiany art. 7 ust. 3, tak by odebrać organizacjom społecznym, których statutowym celem jest ochrona zwierząt, uprawnienia do interwencyjnego czasowego odbioru zwierzęcia, które jest ofiarą znęcania się. Uprawnienie takie miałoby przysługiwać jedynie Inspekcji Weterynaryjnej, Policji i straży gminnej.
Warto przy tym zauważyć, że że instytucja interwencyjnego odbiory maltretowanego zwięrzęcia nie jest w polskim porządku prawnym ewenementem. Wskazać można na liczne podobieństwa chociażby do uregulowania art. 243 § 1 Kodeksu postępowania karnego określającego tzw. „obywatelskie zatrzymanie”. Zgodnie z nim, każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeżeli zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości. Zaś zakres art. 243 § 1 k.p.k. jest dużo bardziej szerszy, niż art. 7 ust. 3 u.o.z., bowiem skierowany jest do każdej osoby (nie zaś jedynie przedstawiciela odpowiedniej organizacji społecznej) i pozwala na pozbawienie wolności innej osoby, co uznać należy wszak za znacznie dalej idącą ingerencję, niż tylko naruszenie prawa własności rzeczy.
Zdaniem RPO, nowelizacja obowiązującego stanu prawnego jest zasadna, ale nie musi ona polegać na całkowitym odebraniu organizacjom społecznym, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, uprawnienia do prowadzenia „interwencyjnego” odbioru zwierzęcia. Warto natomiast rozważyć wprowadzenie przepisów o charakterze gwarancyjnym, które uchroniłyby opiekunów zwierząt przed nadużywaniem uprawnień przysługujących takim organizacjom na mocy uustawy o ochronie zwierząt.
Jak podkreśla RPO, wskazane jest zapewnienie, aby z uprawnienia opisanego w art. 7 ust. 3 u.o.z. korzystały tylko organizacje, które z jednej strony rzeczywiście zajmują się ochroną zwierząt, a z drugiej posiadają odpowiednie środki, by zapewnić opiekę odebranemu zwierzęciu do czasu podjęcia decyzji przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Rozważyć należałoby więc chociażby wprowadzenie publicznego rejestru takich organizacji i wskazanie, iż tylko organizacja uwidoczniona w tymże rejestrze może prowadzić interwencyjny odbiór zwierzęcia w trybie określonym w art. 7 ust. 3 u.o.z.
Zdaniem RPO, rejestr taki mógłby być scentralizowany (ogólnopolski), szereg organizacji zajmujących się ochroną zwierząt działa bowiem na obszarze przekraczającym obszar jednego województwa, a nawet obejmującym terytorium całego kraju. Powinien on też mieć charakter publiczny, aby osoba, która uważa, że została pokrzywdzona przez działalność danej organizacji, mogła odnaleźć jej dane kontaktowe, a także ustalić personalia osób odpowiedzialnych za jej działania, by móc ewentualnie dochodzić swoich praw przed organami administracji i sądami powszechnymi.
Źródło:
- ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego Dz. U. z 2022 r., poz. 2000.
- ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt Dz. U. z 2022 r., poz. 572
- pismo RPO do MRiRW z 23.1.2023 r., II.7202.1.2019.MH
Treści publikowane w serwisie internetowym PlanetaPrawo.pl mają charakter informacyjno-edukacyjny. Nie stanowią one porad prawnych i nie zastępują profesjonalnej pomocy prawnej. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek skutki związane z ich wykorzystywaniem. Wszelkie prawa zastrzeżone – powołując się na publikację podaj źródło.
Jak reklamować? Otwarty webinar już 20 października
2022-10-16 10:00
Jak zmieniły się zakupy online po 1 stycznia?
2023-01-02 15:10
Będzie drożej. Poczta Polska podwyższa ceny usług pocztowych
2022-09-21 10:00
TSUE: Skład orzekający Izby Kontroli Nadzwyczajnej nie jest sądem
2023-12-21 12:00
Trzy banki z zarzutami. Chodzi o wakacje kredytowe
2022-09-06 08:00
Senat proponuje zmiany w Kodeksie wyborczym
2023-05-12 13:45
Ruszył nabór wniosków o Dobry start
2022-07-01 17:40
Waloryzacja emerytur w 2024 roku
2024-02-14 00:02
